Sterowana regeneracja kości (GBR)
Technikę sterowanej regeneracji tkanek kości (GBR) stosuje się między innymi wtedy, gdy ze względu na niedostateczną ilość i jakość kości własnej pacjenta samodzielna implantacja nie jest możliwa.
Około 40 % zabiegów wprowadzania implantów wymaga dodatkowego udziału GBR. W przypadku niedostatecznej ilości tkanki kostnej przeprowadza się jej nadbudowę z użyciem sztucznych preparatów lub własnej kości.
Zabieg ten służy odtworzeniu utraconej wcześniej objętości kości. W okresie kilku miesięcy czy lat od ekstrakcji zęba dochodzi często do znacznej utraty tkanki kostnej. Zamknięcie luki po usuniętym zębie przy użyciu implantu nie jest możliwe bez dostatecznej ilości kości. Wytworzenie nowej tkanki i pogrubienie warstwy kości uzyskuje się na wiele sposobów. Zabiegi takie wykonuje przed planowanym wszczepieniem implantu lub jednocześnie podczas zabiegu implantacji.
* * *
Przeszczep autogenny – do odbudowy kości wyrostka zębodołowego z dużym powodzeniem stosujemy kość własną pacjenta pobieraną z bródki, kresy skośnej lub okolicy zatrzonowcowej w żuchwie. Po 6-ciu miesiącach od przeszczepu tkanki autogennej można bezpiecznie przeprowadzić zabieg wszczepienia implantu.
Augumentacja wyrostka z wykorzystaniem biomateriałów – Zabieg taki ma na celu stworzenie rusztowania, po którym komórki kości – osteoblasty będą mogły się “wspiąć” i wytworzyć nową kość. Rusztowaniem tym są materiały kościozastępcze lub kościotwórcze oraz membrany kolagenowe. Bezpieczny okres zamiany biomateriału na kość własna to minimum 9-12 miesięcy. Po zabiegach augumentacji przy użyciu biomateriałów przeprowadzamy implantację po upływie 9-12 miesięcy.
Bone splitting – rozszczepienie wyrostka zębodołowego – zabieg tego typy wykonuje się w przypadku, kiedy istnieje deficyt kości w wymiarze podniebienno-wargowym oraz językowo-wargowym. Istotą zabiegu jest rozwarstwienie blaszek wyrostka zębodołowego na pożądaną głębokość poszerzenie wyrostka i wprowadzenie implantów. Efektem takiego zabiegu jest nadanie odpowiedniej szerokości nowo wytworzonemu wyrostkowi.
Bone spreading – przy niedużym braku kości wyrostka zębodołowego w wymiarze przedsionkowo – językowym w szczęce mamy możliwość poszerzenie wyrostka specjalnymi spreader’ami. Zabieg ten pozwala uzyskać wymaganą objętość kości przed samym wszczepieniem implantu.
Sinus-lift – Często trudności z wprowadzeniem wszczepu występują w tylnych odcinkach szczęk. Nisko schodzący zachyłek zębodołowy zatoki szczękowej i brak odpowiedniej ilości kości w wymiarze pionowym uniemożliwia implantację.
Zabieg umożliwiający wprowadzenie implantów polega na uniesieniu błony wyścielającej zatokę z dojścia bocznego lub zamkniętego – poprzez łoże implantu a następnie w przestrzeń pomiędzy błoną a dnem zachyłka zębodołowego wprowadzenie kości autogennej, ksenogennej lub materiału alloplastycznego, w celu zwiększenia potencjalnej przestrzeni dla implantu.
Dobre wyniki leczenia, mała inwazyjność oraz możliwość jednoczasowego wprowadzenia wszczepu spowodowały, że zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej jest obecnie bardzo często stosowany. Wygajanie implantów wprowadzonych wraz z podniesieniem dna zatoki przebiega zwykle bez powikłań. Wydłuża się jednak czas wygajania implantów.
